Een onvergetelijke zondag: Samenwerken in de strijd tegen de tijd
Het is een mooie zondag tijdens de zomer van 2022, en ik heb dienst met Jeffrey, Tim, Monique, Ilse en Ryan. Rond kwart voor zes gaan Ryan en Ilse alvast naar de loods om ons side-by-side voertuig schoon te maken. Wij blijven op de post om daar alles op te ruimen. Samen met Tim stap ik in de auto om de boot en de beachflags, die aan de waterlijn staan, op te halen. Op dat moment komt er een melding binnen: “Persoon te water, Noordpier, Velsen-Noord.” We melden ons direct bij de meldkamer. Van hen krijgen we te horen dat een zwemmer onder water is verdwenen en dat zijn vrienden hem niet meer zien.
'Eén blik is genoeg om te beseffen hoe ernstig de situatie is.'
We haken de boot aan en rijden naar de post. Bij de post aangekomen, springt Jeffrey in de auto erbij, en met z’n drieën rijden we met spoed naar de locatie. Monique blijft op de post om de communicatieruimte te bemannen. Naast ons zijn ook Reddingsbrigade IJmuiden, KNRM Wijk aan Zee en IJmuiden, politie, ambulance en een traumahelikopter gealarmeerd. Ilse en Ryan vertrekken vanuit de loods naar de Noordpier om ons te ondersteunen.
We zijn als eerste ter plaatse en lanceren snel de boot. Jeffrey en Tim beginnen aan een eerste zoekslag, terwijl ik met de naasten van de vermiste zwemmer praat om zoveel mogelijk informatie te verzamelen. De laatst bekende locatie is hierbij het belangrijkst; vanuit dat punt kunnen we het zoekgebied bepalen. Om de zoekactie uit te breiden, vragen we ook om assistentie van Reddingsbrigade Heemskerk, en zelfs Reddingsbrigade Bloemendaal meldt zich om mee te zoeken.
Al snel arriveren de boten van collega-reddingsbrigades en van de KNRM. Vanuit de lucht zoeken een helikopter van de Kustwacht en een politiehelikopter mee. In mijn ooghoek zie ik Rik arriveren in het Kusthulpverleningsvoertuig van KNRM Wijk aan Zee. Rik is zowel bemanningslid bij de KNRM als postcommandant bij ons. Eén blik is genoeg om te beseffen hoe ernstig de situatie is. We stemmen snel ons plan van aanpak af: ik houd de leiding op het strand, terwijl de Donateur van KNRM Wijk aan Zee de leiding op het water overneemt. Om de communicatie soepel te laten verlopen, splitsen we de portofoonkanalen, zodat de strand- en watereenheden elkaar niet storen. Alles verloopt precies zoals we hebben geoefend en afgesproken.
De vaartuigen maken anderhalf uur lang zoekslagen, terwijl op het strand voertuigen worden ingezet voor de zoekactie. Omdat we niets aantreffen, vragen we strandbezoekers, waaronder een grote groep surfers, om een menselijke ketting in zee te vormen. Edwin, die ook ter plaatse is, instrueert de groep. Op dat moment krijgt de politiehelikopter een lichaam in het water in beeld. Ons vaartuig vaart direct naar de locatie, en Tim springt overboord. Samen met andere lifeguards en omstanders halen we het lichaam uit het water. We proberen, samen met het ambulancepersoneel, de persoon nog te reanimeren, maar het mag niet baten…
Terug op de post bespreken we de gebeurtenis samen met de ingezette lifeguards van de verschillende reddingsbrigades en de bemanning van KNRM Wijk aan Zee. Hoewel we de vermiste zwemmer niet hebben kunnen redden, kijken we – hoe vreemd het ook klinkt – terug op een goed uitgevoerde actie. We hebben alles gegeven wat in onze macht lag. Voor mij symboliseert deze situatie de kracht van de WRB: samenwerken, onder hoge druk, met één doel voor ogen. Er zijn talloze voorbeelden waarin we – samen met andere partijen – intensief en effectief samenwerken. Die samenwerking is en blijft de sleutel van ons werk.
Lees in het vorige verhaal hoe Rik in 2020 zeker wist dat hij die dag een leven had gered.