Heb je wel eens iemand moeten redden?
Een veel voorkomende vraag als in een gesprek ter sprake komt dat je vrijwilliger bij de reddingsbrigade bent: ‘Heb je ooit iemand gered?’ Ik leg dan uit dat het meeste werk preventief is en dat we proberen te voorkomen dat mensen in problemen raken.
Dit verhaal is niet zo’n verhaal en hier kwam alles en iedereen samen om echt een leven te redden.
'Iedereen kent dit en weet wat dit betekent,
we gaan!'
Het is 2020 en we komen net uit de eerste corona lockdown. Vanwege het besmettingsgevaar werd het als niet verstandig bestempeld om de post op te bouwen en zodoende werken we deze zomer in diverse containers.
Het is prima maar winderig weer als ik rond 4 uur het strand op kom, rechtstreeks uit het werk vandaan. Ik kijk even om de hoek in de bovenste container, begroet iedereen en ga mij omkleden. Tijdens het omkleden hoor ik de 4-20 (ja, toen nog de 4-20) starten. Ik kijk naar buiten en zie Niels en Sven vol gas wegrijden. Iedereen kent dit en weet wat dit betekent, we gaan! Ik sprint naar boven en vraag aan Tim en Jeffrey wat er aan de hand is. Er is een groepje zwemmers in problemen en op het strand is ter hoogte van de zwemmers ook van alles aan de hand. Jeffrey en ik gaan snel die kant op met de 4-10 en helpen Niels en Sven de laatste personen aan land te krijgen. Het blijken Duitsers te zijn (het type waar we er heel veel van gezien hebben dat jaar…) en sommige hebben water binnen gekregen. Tim regelt een ambulance en de betrokkenen worden naar de post vervoert. Alles lijkt met een sisser af te lopen.
Terwijl ik nog in gesprek ben met de rest van de groep toeristen hoor ik Jeffrey op de claxon van de auto drukken. Ik ren naar de auto en Jeff zegt dat er nog iemand in problemen is. Ik spring in de auto en we gaan snel die kant op. Ik zie de 4-20 met Marco en Sven aankomen en tegelijk stoppen we aan de waterlijn. Er was niks in het water te zien maar door hun blik weet ik dat zij weten waar we naar op zoek zijn. We rennen met z’n drieën de zee in en moeten onder de golven duiken om verder te komen. Even denk ik dat we verkeerd zitten omdat ik niemand zie behalve ons maar na de volgende golf zie ik een kind van maximaal 8 jaar oud voor ons. De paniek is in zijn ogen te zien. We pakken hem vast en beginnen met terug te zwemmen maar al een paar slagen merken we dat we in de mui zitten. Deze mui is dit jaar echt een hufter en we komen er niet tegenin. Zonder veel overleg pakken we elkaar vast en zwemmen we gezamenlijk naar de zijkant van de mui, precies zoals in de opleiding geleerd.
Eenmaal op de kant blijkt dat de ouders van het jochie geen idee hadden dat hun zoon in problemen was geraakt. De ambulance van het eerdere incident staat er nog en kan het jochie nakijken. Hij komt er zonder letsel vanaf.
Dit verhaal vertel ik als mensen aan mij vragen of ik iemand ooit “echt” gered heb, omdat ik zeker weet dat wij die dag een leven hebben gered.